ငါလား ပိုးေလာက္လန္းေကာင္ပါ " xx "

ငါလား ဟုတ္ပါတယ္ " xx "
ဆက္သြယ္ေရး အစုတ္ၾကီးထဲ မွာ
လူကိုယ္တိုင္ စုတ္ၿပတ္သတ္ေနတာ ။
ဒဏ္ရာ ရေနခဲ့သူမို.
မွန္ကန္တဲ့ ေဆးညြန္းစာကို
မိနစ္ေလးဆယ္စာ အခ်ိန္ယူၿပီး တန္းစီေစာင့္ယူတယ္ ။

ငါလား ဟုတ္ပါတယ္ " xx "
အထီးက်န္ေနရင္ ဂစ္တာ တီးပါတယ္
အတတ္ႏုိင္ဆံုး ရုိးသားပါတယ္
စိတ္ညစ္ေနရင္ၿပံဳးတတ္ပါတယ္ ။

ဟုတ္ပါတယ္ " xx "
ငါဆိုတဲ့သူက
စကားတခြန္းထဲနဲ.လဲ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေသတတ္တယ္
စကားတခြန္းထဲနဲ.လဲ စိတ္ေတြ ေၿပာင္းသြားတယ္ ။

ကိုယ့္ကို ကိုယ္ အံ့ၾသတယ္ " xx "
နားေထာင္တဲ့သီခ်င္းေတြ ေၿပာင္းလဲသြားတယ္
ေရၿခားေၿမၿခား မွာ ဖတ္ဖို.စာ ေတြ ေရးတယ္

ဘာမွမေမ်ာ္လင့္ ၿခင္းေတြထဲမွာ ဘာမွေတာ့ မၿဖစ္ခ်င္ပါဘူး " xx "
ကဗ်ာေတြက တရားခံဖမ္းသလို ငါ့ကိုလိုက္ဖမ္းေနတာ ကို ပက္ေၿပးေနမိတာ ။

ဒါဟာ ကဗ်ာ တပုဒ္သက္သက္ပဲၿဖစ္ပါရေစ  " xx "
အိပ္မက္ထဲ မွာ ေရးလိုက္တာ ပါ ….

မိုးစက္
28 Oct ( 9 : 00 PM )

ကိစၥမရွိပါဘူး

ေျမဆီနဲ႔ မ်ိဳးေစ့
သဟာဇာတ မျဖစ္လို႔
ေပါင္းသင္ ျဖတ္ခုတ္ ခံ လိုက္ရတာပါ။

အၾကင္နာ နဲ႔
အက်င့္စရိုက္...
လိုက္ေရာ ညီေထြ မရွိလို႔
အနာဂတ္ေတြ ေဆးသြင္း အသတ္ခံ လုိက္ ရတာပါ။

နားလည္နိုင္စြမ္း နဲ႔ စိတ္ဓာတ္
ေရစက္ မဆုံ လို႔..........
အိပ္မက္ေတြ လမ္းေဘး၊ခ်နင္း ခံ လိုက္ ရတာပါ။

အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ ရာဇ၀င္
သမိုင္းမတြင္ေလာက္လို႔........
ေလွကားသုံးထစ္ ေနာက္ျပန္ ဆင္းေပးလိုက္ရတာပါ။

ကိစၥ မရွိပါဘူး... ခဲြခြာျခင္း...။


မွဴးဒါရီ

ယံုတမ္းေၿပာေၾကးအႏုပညာ

(၁)
ဘာေတြ လုပ္ျဖစ္ေနလဲတဲ့
အသက္ရွဴသံ မွ်င္းမွ်င္းမ်ား နဲ႔ နာမည္ ၀ွက္တမ္း ကစားနည္း ကစားျဖစ္တယ္...

(၂)
..................
ဟယ္လို ငါ ပါ...
နင့္အေတြးေတြထဲ အထူးကံ ခံစားခြင့္ လူႀကီးမင္း မဟုတ္တဲ့ ငါပါ
ဟုတ္ပါတယ္ ငါ ပါ...
နင့္အေပၚနွဳတ္ခမ္း နဲ႔ ေအာက္နွဳတ္ခမ္းၾကား ေအာက္ဆီဂ်င္နဲ႔မွ အသက္ရွဴခ်င္မိတဲ့ ငါပါ
ဟုတ္ကဲ့ အဲ့ဒီ ငါ ပါ ပဲ...
ဖြဲ႕စည္းပုံအေသႀကီးကိုစြဲကိုင္
(နင္ေျပာသလို.... )
အနုတ္လကၡဏာ လွိဳင္လွိဳင္ႀကီးေရးျခစ္ျပတတ္တဲ့
အညံ့စားေက်ာက္သင္ပုန္းလို ငါ ပါ

နင့္ဆီကို
ဖုန္းစုတ္ေလးမွ တဆင့္ လြဲလို႔
ဆက္သြယ္ေရး ညံ့ဖ်င္းခဲ့....................။

(၃)
.............................
မေန႔ညက နင္ ေမာ့ၾကည့္ျဖစ္တဲ့
ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေလးေတြ အေရာင္မေတာက္ဘူး တဲ့
ကေန႔ည ငါ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့
ေကာင္းကင္မွာလည္း ၾကယ္ေလးေတြ ေမွးမွိန္ ေသးေကြး.........

ေနာက္တေန႔ ေနာက္တည
နွစ္ေယာက္သား အတူ ၾကည့္ျဖစ္ခ်ိန္ က်ရင္ေကာကြယ္...?

(၄)

အလိမ္အညာေတြဆုိေပမယ့္...
အမွန္တရား တ၀က္တိတိ ကေပါက္ကခ်ာနဲ႔
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ေရာင္းတန္း၀င္ ေၾကာ္ျငာ စာတမ္း
ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း ယုံတမ္း ေျပာေၾကး အနုပညာ...။

(၅)
ကေလးေရ...
............
မသိရဲတဲ့ အေျဖတခု က
မေျပာသင့္ဘူး ဆိုတဲ့ အိမ္ခြံထဲ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္
ကိုယ့္ရင္ ကိုယ္ လ်ိဳသတ္ ျခင္းေတြမွာ...
ငါတို႔ အကြ်င္းတ၀င္ရွိေနဖို႔ေတာ့ လုိပါမယ္။


မွဴးဒါရီ

အလြမ္းက ကိုယ့္ကို မီးမွိတ္လိုက္တယ္

တေယာက္က တေယာက္ကို စြန္႔ခြာသြား တဲ့အခါ
ထြက္ေျပးရက္သူက ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္......................
က်န္ရစ္ခဲ့သူက ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္....................
အခ်စ္က ေျမဇာျမက္..................။

ရိုးသားပြင့္လင္း ျခင္းမွာ
ဘယ္အေရမွမၿခံဳျဖစ္ခဲ့တဲ့အခါ
မိုက္မဲသိုးတေကာင္နဲ႔ ကြ်န္မ တူခဲ့လိမ့္မယ္
ေျဖာင့္မတ္ ထူအျခင္းမွာ
ဘယ္အၾကည့္ကိုမွ မေရွာင္လြဲ ျဖစ္တဲ့အခါ
ရန္လို သင္းကြဲ အရိုင္းသားေကာင္ ဆန္ခဲ့လိမ့္မယ္
အိပ္မက္ေတြကို နမိတ္ဖတ္လြဲခဲ့ၿပီး
အဆိပ္တက္ေနတဲ့ ကတုန္ကရင္နဲ႔
ရင္ဘတ္အကြဲမွာ တြယ္ခ်ိတ္ေလးမ်ားတန္းလန္း...
တံခါးရြက္တို႔ ထာ၀ရက်ိန္စာသင့္အခန္းမွာမွ ကြ်န္မ ေနေပ်ာ္ခဲ့ပါရဲ႕။

သူမ်ားေတြလို ေ၀းခ်င္လို႔ ေ၀းသြားတာလည္း မဟုတ္ပဲ
ေ၀းသင့္လို႔ ေ၀းသြားၾကတာလည္း မဟုတ္ပဲ
ေ၀းေနလို႔ ေ၀းသြားၾကတာမ်ိဳး....ေ၀း၊

အရိပ္အကဲမၾကည့္တတ္တဲ့အခါ
တိမ္ေအာ္သံဟာေတာင္ ဆူညံ လြန္း ေနမယ္။


ဇူလွိဳင္ေရ........
ခုဆို ရန္ကုန္မွာ မိုးေတြ အရမ္းသည္းေနၿပီ
လမ္းမေပၚမွာလည္း ေရေတြခ်ည္းပဲ
ေမွာင္ထဲမည္းထဲမွာ
ဆလုိက္ထုိးသလို ကားမီးေရာင္ေတြေအာက္က...
မိုးစက္ေတြက်ေနပုံ သိပ္လြမ္းစရာေကာင္းတယ္...သိလား

ဇူလွိဳင္ေရ........
ဖိစီးစိတ္မွာ စကားလုံးေတြ သက္၀င္ေတာက္ပေနၾကၿပီ
အလြယ္တကူ ေမ့မသြားေသးတာကိုက ခမ္းနားႀကီးက်ယ္လို႔
အိပ္မက္ေဟာင္းေတြက ဒိုးယုိေပါက္ စိမ့္စိုလို႔
ထီးရြက္အိုေအာက္ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးမိုးခိုလို႔
ခ်စ္သူ ႔အျပန္လမ္း အရပ္မ်က္နွာဖက္ဆီ ဦးတည္လို႔...သိလား

ဇူလွိဳင္ေရ....
ငါကေတာ့ ငါ့ကိုယ္ငါ လမ္းဆန္ဆန္ခင္းလိုက္တာပါပဲ
အခ်ိဳးအေကြ႕ မွာ အခိုးအေငြ႕ေတြအျဖစ္နဲ႔
အစြန္းထြက္တဲ့အထိ တိုးေ၀ွ႕ ေပ်ာက္ကြယ္ခံခဲ့ရ
မနက္ျဖန္မ်ားစြာတိုင္ေအာင္ ထိရွ အက္ေၾကြေနမယ္........။
သိလား...။


မွဴးဒါရီ

တံခါးေတြ ပိတ္ထားလိုက္

ဟိတ္ !!!
တံခါးေတြကို ပိတ္ထားလိုက္
အိမ္ေရွ.နားမွာ အလြမ္းေတြ ရစ္သီရစ္သီနဲ.
၀င္ခြင့္သာေပးလိုက္ရင္    သြားၿပီ
အိပ္ေဆးေတြ ငါ့အတြက္ လို လာလိမ့္မယ္

တံခါးေတြကို ပိတ္  မီးေတြမွိတ္ၿပီး
ဘာမွမၿဖစ္သလို  အိပ္ၿပစ္လိုက္

သီခ်င္းသံေတြ ပိတ္ အသဲကြဲ သီခ်င္းေတြ တိတ္ထားလိုက္

ကြန္ၿပဴတာကို ပိတ္  နင့္ဓာတ္ပံု ေတြ အရိပ္ၿပေနလိမ့္မယ္

တယ္လီဖုန္း ကိုပိတ္  စိတ္ေတြကို ရိတ္ သိမ္းလိုက္

အာာာာာာာာာာာ 
ၿဖစ္ႏုိင္ရင္ အကုန္လံုးကို ပိတ္ထားလိုက္
" သံေယာဇဥ္ " ဆိုတာ ရင္ဘတ္ထဲ ပိုက္ထားလို.
ေကာင္းတဲ့အရာ မဟုတ္ဘူး ။   ။

မိုးစက္  ( ၁၃ ေအာက္တိုဘာ )

အကယ္၍

အကယ္၍

မင္းအသုိင္းအ၀ုိင္း တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားၿပီး

ဒါေတြဟာ မင္းေၾကာင့္လုိ႔ ၀ုိင္း၀န္းအျပစ္တင္ၾကတဲ့အခါ

မင္းဟာ တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ ရင္ဆုိင္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ . . .


အကယ္၍

အားလုံးက မင္းကုိ မယုံသကၤာျဖစ္လာတဲ့အခါ

သူတုိ႔ကုိ နားလည္စြာ ခြင့္လႊတ္ရင္းနဲ႔

မင္းကုိယ္မင္း ယုံၾကည္မႈ အျပည့္ရွိမယ္ဆုိရင္ . . .


အကယ္၍

ေစာင့္သင့္တဲ့အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ႏုိင္ၿပီး

အဲဒီအတြက္လည္း မေမာမပန္း ေနႏုိင္မယ္ဆုိရင္ . . .


ဒါမွမဟုတ္

မင္းရဲ႕အေၾကာင္း မဟုတ္မတရား မုသားစကားၾကားရတဲ့အခါ

မင္းကလည္း အလိမ္အညာေတြနဲ႔ မတုန္႔ျပန္ဘူးဆုိရင္ . . .


ဒါမွမဟုတ္

မင္းကုိ လူတကာက ၀ုိင္း၀န္းမုန္းတီးတဲ့အခါ

မင္းကလည္း အမုန္းေတြ ျပန္မပြားဘူးဆုိရင္ . . .


အကယ္၍

စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြဟာ

မင္းအေပၚ မလႊမ္းမုိးေစဘဲ

စိတ္ကူးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ . . .


ၿပီးေတာ့

အေတြးအေခၚ စိတ္ကူးေတြဟာ

ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္သက္သက္သာ မျဖစ္ေစဘဲ

ေတြးေခၚႏုိင္မယ္ဆုိရင္ . . .


အကယ္၍

ေအာင္ျမင္မႈသုခနဲ႔ ဆုံး႐ႈံးမႈဒုကၡေတြကုိ ၾကံဳေတြ႕ရတဲ့အခါ

တူညီေသာ ေလာကဓံတရားေတြပါလားရယ္လုိ႔

ခံယူထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ . . .


အကယ္၍

မင္းရဲ႕ အမွန္စကားေတြကုိ

လူလိမ္လူညာေတြက လွည့္စားေျပာင္းလဲၿပီး

မုသားအျဖစ္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ ညစ္တဲ့အခါ

မင္းဟာ တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ နာၾကားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ . . .


အကယ္၍

မင္းဘ၀တစ္ခုလုံးေပးၿပီး

အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ျဖည့္ဆည္းခဲ့ရတဲ့ အရာရာကုိ

ဖ်က္ဆီးခံလုိက္ရၿပီးတဲ့ေနာက္

အင္မတန္မွေသးငယ္တဲ့ တန္ဆာပလာ အရာရာနဲ႔

ျပန္လည္တည္ေဆာက္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ . . .


အကယ္၍

မင္းႏုိင္ခဲ့သမွ်ေတြအားလုံး

ေႂကြတလွည့္ၾကက္တခုန္ပမာ

တလွည့္တခါတည္းနဲ႔ ဆုံး႐ႈံးသြားခဲ့ရင္ . . .


ၿပီးေတာ့

အစကေန ျပန္စႏုိင္မယ္ဆုိရင္ . . .


ၿပီးေတာ့တခါ

ဆုိးလွတဲ့ကံၾကမၼာရယ္လုိ႔

ဘယ္ေသာအခါမွ ညည္းညဴမေနဘူးဆုိရင္ . . .


အကယ္၍

သူမ်ားတကာေတြ လုပ္ၿပီးသြားၾကလုိ႔

အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွ မင္းအလွည့္ေရာက္လာတဲ့အခါ

မင္းတေယာက္တည္းနဲ႔ပဲ

အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ဇြဲသတၱိရွိရွိ ဆက္ႀကိဳးစားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ . . .


အဲဒီလုိပဲ

မင္းမွာ စိတ္အင္အားကလြဲလုိ႔ ဘာဆုိဘာမွ မရွိေတာ့တဲ့အခါ

အဲဒီစိတ္အင္အားကုိ ခုိင္မာစြာနဲ႔ပဲ

လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ ထားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ . . .


အကယ္၍

လူေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ဆက္ဆံ ေျပာဆုိတဲ့အခါ

ကုိယ္က်င့္သိကၡာကုိ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္မယ္ဆုိရင္ . . .


ဒါမွမဟုတ္

မင္းဧကရာဇ္ေတြနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ေနရေပမယ့္

မာန္၊ မာန ေသြး မႂကြဘူးဆုိရင္ . . .


အကယ္၍

ရန္သူကျဖစ္ေစ၊ မိတ္ေဆြကျဖစ္ေစ

မင္းကုိ နာက်ည္းေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ေစရင္ . . .


အကယ္၍

လူတုိင္းကုိ တန္ဖုိးထားေလးစားေပမယ့္

စြဲလမ္းမႈ သံေယာဇဥ္ေတြ ထားမေနဘူးဆုိရင္ . . .


အကယ္၍

တုိေတာင္းလွတဲ့ မပစ္ပယ္ႏုိင္တဲ့ တမိနစ္အတြင္းမွာ

အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ စကၠန္႔ေျခာက္ဆယ္အျဖစ္

အသုံးခ်ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ . . .


ငါ့သားေရ

မင္းဟာ အရာရာရွိတဲ့ အရာရာျဖစ္တဲ့ ကမာၻႀကီးကုိ

ဆုပ္ကုိင္လုိ႔

အရာရာ ဘာမဆုိ မင္းစြမ္းႏုိင္ၿပီေပါ့

အဲဒီေတာ့ မင္းဟာလည္း ေယာက္်ားေကာင္းတေယာက္ပဲေပါ့။ ။

 IF ဆိုေသာ ကဗ်ာအားေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ ဘာသာၿပန္ေပးထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။

က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေပၚက တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနတဲ့အမွန္တရားဟာ မႏွင္းဆ

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ ဘတ္စ္ကားအိုၾကီးတစ္စင္းလို

ျမိဳ႕ျပလူထုနဲ႔ကင္းကြာလာတာ ေတြ႔ရတယ္။

မြန္းၾကပ္မႈအျမင့္ဆံုးအဆင့္ ။ အႏူးညံ့ဆံုး ထြက္ေပါက္။

စကားေျပာခန္းတစ္ခုမွ စကားလံုးရင္ကြဲသံ။

တစ္ေန႔ေန႔ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔တင္ က်ေနာ္ျဖာကနဲ ျပိဳဆင္းသြားတယ္ မနွင္းဆီ။

က်ေနာ္က ေျခဆံုး,ေခါင္းဆံုးမယဥ္ေက်းတဲ့ေကာင္။ ထာ၀ရလိပ္ျပာ လံုခ်င္တယ္။

အသက္ ၂၈ ႏွစ္ရွိျပီ ။ အခုခ်ိန္ထိ ပတ္၀န္းက်င္က က်ေနာ့္ကို အေရာင္အဆင္းမွားတုန္းပဲ။

တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ျခင္းက လည္ျမိဳတစ္ေလွ်ာက္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေနရာယူလာတယ္။

အရသာမရွိတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္အျဖစ္နဲ႔ပဲ က်ေနာ္မွာ စီးဆင္းခဲ့ရျပီ။

လူ႔ဘ၀တစ္ခါေရာက္တိုင္း မႏွင္းဆီကဗ်ာတစ္ပုဒ္ က်ေနာ္ေရးခဲ့မယ္။

က်ေနာ္ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမတ္ႏိုးလာတဲ့ယဥ္ေက်းမႈဟာ

မႏွင္းဆီျဖစ္ေၾကာင္း ကမာၻတစ္၀ွမ္းကလူေတြ သိပါေစ။

ျဖစ္ေလရာဘ၀မွာ အႏုပညာနဲ႔သာေပါင္းဖက္ပါ့မယ္ မႏွင္းဆီ။

က်ေနာ့္ကို ယံုပါ ။

က်ေနာ့္ကုိယ္ပုိင္တံဆိပ္က ေတာ္လွန္ေရးမ်က္လံုးနဲ႔၊ ရဲ၀ံ့တည္ၾကည္ျခင္းပဲ မႏွင္းဆီ။

ျပင္းျပင္းထန္ထန္မယံုၾကည္ဘဲ ဘယ္အေၾကာင္းအရာကိုမွ လက္ဖ်ံရိုးထဲေပးမ၀င္ဘူး။

က်ေနာ့္ဘ၀မွာေတာ့ ဟားဗက္စ္တကၠသိုလ္ပဲ တက္ခ်င္တယ္။

စပိန္ဂစ္တာတစ္လက္ပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။

အေရျပားေပၚလွ်ံက်ေနတဲ့လူငယ္စိတ္နဲ႔ ေခတ္ကိုကိုယ္ကျပန္ေခ်ာ့သိပ္ခ်င္တယ္။

အမွန္တရားဟာ ျမန္ျမန္ေသမယ့္ေရာဂါတစ္ခုအေနနဲ႔ က်ေနာ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲ၀င္လာတယ္။

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးဟာ ဇာတ္လမ္းတြဲေတြနဲ႔ လွည္ဖ်ားခံထားရတယ္။

မိုးေရခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ရြာသြန္းျပီး

က်ေနာ္တို႔ျငိစြန္းခြင့္ကို ခင္ဗ်ားျငင္းပယ္မလဲ။

သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပံဳးရတာ လိပ္ျပာနာလာတယ္ မႏွင္းဆီ။

လုပ္ငန္းခြင္ ၊ မ်က္လံုးအေသ ၊ အနာဂတ္ ၊ ရွင္ကြဲ/ေသကြဲ ။

ဘယ္ၾကိဳးကိုလွမ္းဆြဲျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ရမလဲဆိုတာ က်ေနာ့္ကုိေျပာပါ။

က်ေနာ္က အဘိဓာန္မွာမပါတဲ့ အကၡရာေလးတစ္လံုးပါ မႏွင္းဆီ။

ယေန႔ေခတ္လူ႔အဖြ႔ဲအစည္းကို က်ေနာ္ျငီးေငြ႔တယ္။

ကတ္ကိုဘိန္းရဲ႕ေသတမ္းစာမွာ က်ေနာ့္သေဘာထားေတြ အမ်ားၾကီးပါတာကို

ခင္ဗ်ားျငင္းပယ္ႏိုင္တယ္ မႏွင္းဆီ ။

ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရွာေဖြရင္း မိမိကုိယ္ကိုယ္ေပ်ာက္ဆံုးလာတဲ့အခါ

အေျပာင္းအလဲကို အသက္ေပးျပီး၀ယ္ရတာလည္း ႏူးညံ့မွန္ကန္လြန္းပါတယ္။

ကမာၻၾကီးကိုညာလို႔ရတယ္ ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ညာလို႔မရဘူး မႏွင္းဆီ ။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္း ၊ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြ ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေမး,ထူး,ေခၚ,ေျပာလုပ္ရတာ ပိုသဘာ၀က်ပါတယ္။

အေျခခံလူတန္းစားေတြစိတ္ထဲက အေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ေတာက္ပေနျခင္းဟာ

ဒီကမာၻၾကီးနာက်ည္းရမယ့္ ညေနစာျဖစ္တယ္ မႏွင္းဆီ ။

လူဆိုတာ ကိုယ့္အရိပ္ကိုယ္ေၾကာက္လန္႔ရေလာက္ေအာင္

အမွားေတြကို နင္းမိတတ္တယ္ ။ ခင္ဗ်ား ျဖဴစင္ပါ။ ယေန႔မွစ ၊ သံသရာထိတိုင္ ျဖဴစင္ပါ။

က်ေနာ္ရင္ဘတ္ေအာင့္ေအာင့္ေနျခင္းဟာ ခင္ဗ်ားျဖဴစင္ဖုိ႔လံုေလာက္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖစ္ပါေစ။

ဒီအတိုင္းဆို သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ မႏွင္းဆီ နဲ႔ အရာအားလံုးကိုက်ေနာ္ထားရစ္ခဲ့ရေတာ့မယ္။

က်ေနာ္တို႔တူတူၾကိဳက္ခဲ့ဖူးတဲ့ သီခ်င္းေတြကို က်ေနာ့္အတြက္ပိုနားေထာင္ေပးပါ။

ေခ်ာင္းဆိုးရင္းေသြးပါလာတာလည္း အႏုပညာပဲ မႏွင္းဆီ။

က်ေနာ္သြားႏွင့္ေတာ့မယ္ ။ ။


-စစ္ႏိုင္

ရွင္ကြြဲ (၂)

လက္တစ္ကမ္းမွာတင္ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုေနရင္း
တေမွ်ာ္တေခၚလြမ္းရပံု။
ႏူးညံ့သန္႔စင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ။
ညာဘက္လက္ေကာက္၀တ္မွ ေသရာပါအမွတ္တရပစၥည္း ။
ကိုယ့္ဘ၀တစ္ခုလံုးေပါင္းမွ စိတၱဇပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ ။
၂၄ ရက္ ။ ဧပရယ္ ။ မ်က္၀န္းႏွစ္စံုၾကားမွ မျမင္ႏိုင္တဲ့ မိုးတိမ္ ။
ထြက္ခြာသြားရန္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါေသာ မႏွင္းဆီ ။
လက္ဖက္ရည္က ေပါ့ဆိမ့္ ။ ဘ၀မွာ အခါး ဂိတ္ဆံုး ။
ပထမဆံုးနဲ႔ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ ။
ျမင္ခြင့္မရလိုက္တဲ့ မိုးေကာင္းကင္ ။
အေျဖကို ေစာင့္ေမွ်ာ္မေနေသာ ေမးခြန္းမ်ား ။
မ်က္ရည္မက်ဘဲ ငိုေၾကြးေနတတ္တဲ့ ပင္ကိုစရိုက္ ။
ပ်ံသန္းေရာက္ရွိလာပါေသာ အနက္ေရာင္ကံၾကမၼာ ။
ေရျခား,ေျမျခားမွာဖတ္ဖို႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ။
ဗာဒံပင္ရိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ။
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ရေသာ ကာလမ်ား ။
တစ္မိနစ္ခ်င္းစီ ေ၀းသြားပံု ။
လမ္းမေလွ်ာက္တတ္ေသးတဲ့ ဥေပကၡာတရား ။
လက္ဖ်ားခ်င္းထိခတ္ခြင့္မွာ တေငြ႔ေငြ႔ေလာင္တဲ့စိတ္ ။
အရိပ္ နဲ႔ ကိုယ္ နဲ႔ ၾကားမွာ သံသရာတစ္ခု.....ျခား ... ။
ျမင္ျမင္ခ်င္းေ၀းရတဲ့ကံတရား ။
အျပန္အလွန္နားလည္မႈ စာမ်က္ႏွာ ။
ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ တမ္းတျခင္း ။
သတိရျခင္း ႏြံအိုင္မ်ား ။
ေလထဲတိုက္အိမ္ေဆာက္ခ်င္ေနတဲ့ သံေယာဇဥ္ ။
အိပ္မက္ထဲမွာတင္ မ်က္စိလည္ေနရတဲ့ ၀ကၤပါ ။
ေသလြဲရွင္လြဲ တနဂၤေႏြ ။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေလာကဓံျဖစ္သြားတဲ့ ညေနခင္း ။                ။

-စစ္ႏိုင္

ကမၻာႏွစ္ခု ၾကားက ရတနာနတ္မယ္

မၾကာေသးခင္က ထြက္တဲ့ ၾသစေၾတးလ် အေရွ႕ပိုင္း Griffith University ရဲ႕ Review journal အမွတ္စဥ္ ၂၇ မွာ ေရးထားတဲ့ Between Two Worlds ဆိုတဲ့ စာတပုဒ္ကို ဆရာမ ေဒၚၾကည္ေမေကာင္း ဘေလာ့မွာေပးတဲ့ လင့္ေတြကတဆင့္ ဖတ္လိုက္မိတယ္။
အဲဒီ ဂ်ာနယ္ေလးက တခါထုတ္ရင္ ေခါင္းစဥ္ Theme တခုေအာက္မွာ ဝိုင္းေရး ၾကတာမ်ဳိးေလးပါ။ အဲဒီ အမွတ္စဥ္ ၂၇ ကလည္း food အစားအစာ အေၾကာင္းပါ။ ေတာ္႐ံုဆိုလည္း အဲဒီ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ကိုယ္တုိ႔လိုလူေတြအတြက္ ဒီေလာက္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းမယ့္ စာမ်ဳိးပါလာမယ္လုိ႔ ထင္စရာအေၾကာင္း သိပ္မရွိဘူးေလ။ ေတြ႔မယ့္ ေတြ႔လိုက္ေတာ့ ဗမာလူမ်ဳိးေတြ အေတာ္စိတ္ဝင္စား တဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္အေၾကာင္း ျဖစ္ေနတယ္။

pho

ကေနာင္မင္းရဲ႕ ျမစ္ေတာ္ ရတနာနတ္မယ္ (LIFE မဂၢဇင္းက ၁၉၅ဝ တြင္ ႐ုိက္ကူးထားေသာပုံ)
မင္းေဆြ မင္းမ်ဳိး ကုန္းေဘာင္ဆက္လည္းျဖစ္၊ ပံုျပင္ဆန္ဆန္ လွ်ဳိ႕ဝွက္သည္းဖို ဆန္ဆန္၊ နားစြန္နားဖ်ား ၾကားခဲ့ရဖူးတဲ့ အာဏာရွင္ ေဟာင္း ဦးေနဝင္းႀကီးရဲ႕ ဇနီးေဟာင္း တေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရတနာနတ္မယ္ရဲ႕ တပိုင္းတစ ပံုရိပ္တခ်ဳိ႕ကို သူမရဲ႕ အီတာလ်ံ တက္စကန္နီ ေတာစာပံုစံ ေကၽြးေမြးတည္ခင္းတဲ့ ေန႔လည္စာဝိုင္းေလးတခုမွာ ေနာက္ခံထားၿပီး ေရးထားတာပါ။
အဲဒီ စာေလးကို စိတ္ဝင္တစား ဖတ္ရင္း တခ်ဳိ႕ အခ်က္ေလးေတြကို ေရြးၿပီး ေဝမွ်ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာ မိတယ္။ ေဝမွ်ခ်င္တယ္ဆိုတာ လည္း ဘာအက်ိဳးျပဳ၊ ဘာဝါဒျဖန္႔မွ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ရွင္းပါတယ္။ လူ႔သဘာဝ ဒီလို အေၾကာင္းေလးေတြကို သိခ်င္စိတ္ဝင္စားတာ မဆန္းလုိ႔မုိ႔ ဗမာျပည္ကစာအုပ္ေတြမွာ ေမာင္သန္းေဆြ (ထားဝယ္) ေရးတဲ့ မင္းေဆြ မင္းမ်ဳိးေတြအေၾကာင္း စိတ္ဝင္တစား လိုက္ ဖတ္ရသလိုမ်ဳိးပဲ ဆိုပါေတာ့ေလ။
ဒီေဆာင္းပါး အရေတာ့ ေဆာင္းပါးရွင္ ကိုယ္တိုင္က ေရာမကေန တဆင့္ အီတလီရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ Tuscany ျပည္နယ္ၿမဳိ႕ေတာ္ ျဖစ္တဲ့ Florence မွာ ေနထိုင္တဲ့ Ms June Rose Bellamy ေခၚ ရတနာနတ္မယ္ ရဲ႕ Associazione Culturale Arte e Gastronomia Orientale လုိ႔ ဆိုင္းဘုတ္ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ အိမ္ေလးကုိ အလည္အပတ္ ေရာက္သြားပံုနဲ႔ စထားပါတယ္။ သူ႔ ေဆာင္းပါးေလးက အီတာလ်ံ အစားအေသာက္ အေၾကာင္းေလးေတြ သူမ ခ်က္ပံု ျပဳတ္ပံုေလးေတြ တပိုဒ္၊ သူမ ရဲ႕ ေနာက္ခံဇာတ္ေၾကာင္းေလးေတြ တ ပိုဒ္နဲ႔ တကယ့္ျပဇာတ္ဆန္ဆန္ေလး ေရးထားတာပါ။ အဲဒီ အထဲမွာမွ သူမ ကိုယ္တိုင္ဖြင့္ဟေျပာျပတဲ့ တခ်ဳိ႕ စကားေလးေတြဟာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။

pho

တကယ္ေတာ့ ဗမာ့သမုိင္းမွာ ေခတ္မီသူ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလို သူလုိ႔ လူသိမ်ားထင္ရွားတဲ့ ကေနာင္မင္းသားႀကီးရဲ႕ ျမစ္ေတာ္ တေယာက္အေနနဲ႔တင္ သူမဘဝက စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္း ေနခဲ့ပါၿပီ။ အင္ဂလိုကျပားျဖစ္တာ၊ ေခ်ာတာလွတာ ေခတ္ဆန္ တာ ေနာက္ဆံုး ဗမာျပည္က နာမယ္ေက်ာ္ အာဏာရွင္ႀကီးနဲ႔ လက္ထပ္လိုက္တာဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြကေတာ့ ထပ္ဆင့္ပိုကဲ ၿပီး ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေထာင္ ျဖစ္သြားရေတာ့တာပါပဲ။
သူတုိ႔ မိသားစုရဲ႕ အရြယ္အပိုင္းအျခား ပံုရိပ္ေတြကို တြက္ ခ်က္ခန္႔မွန္းၾကည့္ေတာ့ သူမရဲ႕ မိခင္ လင္းပင္မင္းသားႀကီးရဲ႕ သမီးေတာ္ ထိပ္တင္မလတ္က အသက္ ၃၄ ႏွစ္မွာ သူမထက္ ၁၆ ႏွစ္ႀကီးတဲ့ ၾသစေၾတးလ်ႏုိင္ငံသား အဂၤလိပ္လူမ်ဳိး ဘြက္ ကီ ျမင္းပြဲဒိုင္ Mr Herbert Bellamy နဲ႔ လက္ထပ္တယ္။ ေလးႏွစ္ၾကာမွ သူမ ကို ေမြးတယ္။ သူမ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ အသက္ ၂၂ ႏွစ္ မွာ ပထမ အိမ္ေထာင္ျဖစ္တဲ့ အီတာလ်ံ လူမ်ဳိး၊ WHO က ဗမာျပည္မွာတာဝန္က်တဲ့ ဆရာဝန္ တေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္တယ္၊ သားေလး ၂ ေယာက္ရတယ္ စသျဖင့္ အရြယ္ေတြ အရိပ္ေတြကို အရင္ပံုေဖာ္ၾကည့္မိတယ္။
ဧည့္သည္အတြက္ ခ်က္ျပဳတ္၊ စကားလက္ဆံုၾကရင္း နံရံမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ နန္းဆန္ဆန္ ဝတ္စံုေတြနဲ႔ အဘိုးအဘြား မိသားစုပံုေတြ ကေန သူမရဲ႕ ေနာက္ခံ ဘဝေတြ၊ သူမ အေဖအေၾကာင္းေတြကို စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာျပေနတဲ့ ရတနာနတ္မယ္ဟာ သူမအတြက္ အိမ္ မက္ဆိုးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဦးေနဝင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့ သိပ္အမ်ားႀကီး ေျပာခ်င္ပံု မရဘူးလုိ႔ ဆိုထားတယ္။
အဲဒီ အခ်က္ေတြထဲမွာမွ သူမရဲ႕ အေမထိပ္တင္မလတ္ဟာ ဖခင္ျဖစ္သူ လင္းပင္မင္းသားႀကီး ျပည္ေျပးဘဝနဲ႔ အိႏၵိယမွာ ေနထိုင္ ခဲ့ၾကတဲ့အခိုက္ အထက္တန္း လႊာအသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ ဝင္ဆံ့ခဲ့ၿပီး (အေရွ႕တိုင္း တိဗက္ေတာင္တန္း ႏုိင္ငံတခုဆီက) အိမ္ေရွ႕ မင္းသား တပါးနဲ႔ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆိုတယ္။ လက္ထပ္ပြဲမတိုင္ခင္ ရက္အနည္းငယ္ အလိုေလးမွာ မင္းသား အဆိပ္ ခတ္ခံခဲ့ရလုိ႔ လြဲခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေလးကလည္း လြမ္းသလိုလို ဆန္းသလိုလို။
ဖတ္ေနရင္း မ်က္လံုး က်ယ္သြားျပန္တာက သူမရဲ႕အေဖ ငယ္စဥ္က ႀကီးပြားရာႀကီးပြားေၾကာင္း ၾသစေၾတးလ်တိုက္ တေၾကာေျခ ဆန္႔ရင္း Kalgoorlie ေရႊေတာ အထိ ေရာက္ခဲ့ ေငြရွာခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းေလးပါ။
(စကားခ်ပ္ … Kalgoorlie ဆိုတာ ၿမဳိ႕ေတာ္နဲ႔ အေတာ္လွမ္းတဲ့ လက္ရွိ ကိုယ္ေနထိုင္ေနတဲ့ ေရႊတြင္းၿမဳိ႕ကေလး တခုမုိ႔ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၁ဝဝ ေက်ာ္ေလာက္က ေရႊေၾကာႀကီးေတြ အႀကီးအက်ယ္ေပၚလုိ႔ တကမၻာလံုးက လူေတြ ေရႊလာရွာခဲ့တဲ့ ေနရာတခု ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အခုလည္း ကမၻာ့ေတာင္ျခမ္းမွာ အႀကီးဆံုး ေရႊတြင္းႀကီး ရွိေနေလရဲ႕)

pho

အဲဒီမွာ မစၥတာ ဘယ္လာမီ တေယာက္ အသက္ႀကီးမွရတဲ့ သမီးေလးကို သူငယ္ ငယ္က ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ၾသစေၾတးလ်တိုက္ႀကီးရဲ႕ ေရေျမ သဘာဝေတြအေၾကာင္း ကာဂူးလီဆိုတဲ့ ေရႊတြင္းၿမဳိ႕ေလးက ထူးဆန္းလွတဲ့ အျဖဴေရာင္ ကတၱဝါႀကီးေတြ အေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္က ၾကက္တူေရြး အစိမ္းေလးေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ေျပာျပေနတဲ့ ပံုကိုလည္း ျမင္ေယာင္ ၾကည့္မိတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ဒုတိယကမၻာစစ္ျဖစ္ ဂ်ပန္ဝင္လာတဲ့အခါ သူတုိ႔မိသားစု အိႏၵိယကို စစ္ေျပးတဲ့အေၾကာင္းေတြ သာသနာျပဳေက်ာင္း ဆရာမေတြက ေသြးေႏွာ ကေလး မေလးကို ႏွိမ္ပံု၊ အရွက္ခြဲပံုေတြ၊ ျပန္ရြဲ႕လုိ႔ ေက်ာင္းကအထုတ္ခံရပံုေတြ။ ဂ်ပန္ေတြ ျပန္ထြက္သြားေတာ့ ၁၄ ႏွစ္ သမီးမွာ မိသားစုလိုက္ ဗမာျပည္ျပန္လာၾကၿပီး ေမ ၿမဳိ႕မွာ အေျခခ်ေနထိုင္တာေတြ စတဲ့အေၾကာင္းေတြကို တျခားစာအုပ္ ေတြထဲက အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ အစီစဥ္တက်တြဲစပ္ၿပီး တင္ျပထားပံုက စာေရး သူဟာ June Rose တည္ခင္းတဲ့ အထူးစပါယ္ရွယ္ ယုန္သဲေခ် အစာသြပ္ဟင္းထက္ သူမအေၾကာင္းေတြကိုသာ စိတ္ဝင္စားေနခဲ့လုိ႔သာေပါ့။
သူမရဲ႕ ေယာက္်ားဆန္ပံု သြက္လက္ခ်က္ျခာပံုအေၾကာင္း မိသားစုပိုင္ ကားစုတ္ကေလးကို ကိုယ္တိုင္အင္ဂ်င္ႏႈိးပံုကို ျမင္ခဲ့ရတဲ့ မိသား စုမိတ္ေဆြ တေယာက္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအပိုင္းအစေလးကိုလည္း ထည့္ေရးထားေသးတယ္။ ေနာက္တခါ ဗမာျပည္မွာ စစ္ၿပီးေခတ္က ဟိုးေလးတေၾကာ္ စိတ္ဝင္စားခဲ့ၾကတဲ့ Purple Plain ႐ုပ္ရွင္မွာ ေဟာလိဝုဒ္ မင္းသား ဂေရဂရီပတ္နဲ႔ တြဲဖက္ သ႐ုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ ဦးစြာ သေဘာတူခဲ့သူ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိလိုက္ရတယ္။ အဲဒီမွာ ဗမာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ မေလ်ာ္တဲ့ ထုတ္လုပ္သူဘက္က ေတာင္းဆိုခ်က္ ေတြေၾကာင့္ သူမဘက္က ဖ်က္သိမ္းခဲ့တယ္လုိ႔ ဆိုတယ္။ အဲဒီေနာက္မွသာ ဝင္းမင္းသန္းနဲ႔ သေဘာတူၿပီး ႐ုပ္ရွင္ကို ဆက္လက္႐ိုက္ ကူးခဲ့တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္ေတာ့ အီတာလ်ံလူမ်ဳိး WHO ဝန္ထမ္း ဆရာဝန္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ရင္း လြတ္လပ္ေရးရခါစ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး မၿငိမ္မသက္ လႈိင္း ေတြၾကား ကြန္ျမဴနစ္ေတြက သူ႔အမ်ဳိးသားကို ျပန္ေပးဆြဲသြားပံုကိုလည္း ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပထား ေသးတယ္။ ျပန္ေပးသမား ကြန္ျမဴ နစ္ေတြဟာ ေခတ္ပညာတက္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ ျဖစ္တာ၊ သူတုိ႔ မိသားစုကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရွင္းျပဆက္ဆံခဲ့တာ၊ ေနာက္ေတာ့ သူ႔အမ်ဳိးသား ျပန္လြတ္လာတဲ့ေနာက္ ျမန္မာအစိုးရကလည္း သူတုိ႔ကို ႏုိင္ငံကခြာဖုိ႔ အၾကံေပးတာေၾကာင့္ သူ႔အမ်ဳိးသား တာဝန္က်ရာ ႏုိင္ငံရပ္ျခားေတြမွာ လိုက္ပါေနထိုင္ရင္း အီတလီမွာ အေျခခ်ခဲ့ၾကတယ္။
ဦးေနဝင္းနဲ႔ ဇာတ္လမ္းစခဲ့ပံုကိုေတာ့ ခပ္ပါးပါးေလးပဲ ေျပာျပထားတယ္။ သူ႔အမ်ဳိးသားနဲ႔ ကြာရွင္းျပတ္စဲလိုက္ၿပီး သားေလး ၂ ေယာက္ နဲ႔အတူ အီတလီမွာပဲေနထိုင္ေနတဲ့တေလွ်ာက္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း ဦးေနဝင္း လက္ထက္မွာ ျမန္မာျပည္ဟာ အထီးက်န္ဆန္ လာတာ ဆင္းရဲလာတာေတြကို မ်က္ေျခမျပတ္ သိျမင္ေနခဲ့ၿပီး သူ႔ဖခင္ ေမၿမဳိ႕မွာဆံုးေတာ့လည္း ခဏတျဖဳတ္ ျပန္လာႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တေခါက္ သူ႔မိခင္ နာမက်န္းျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာသံ႐ံုးက ဗီဇာထုတ္မေပးေတာ့ဘူး။ အဲဒီမွာ ကြယ္လြန္သြား ၿပီျဖစ္တဲ့ ဦးေနဝင္းရဲ႕ဇနီး ကစ္တီ ဘသန္းနဲ႔ အထက္တန္းလႊာ အသိုင္းအဝိုင္းတေၾကာ ရင္းႏွီးခဲ့ဖူးတဲ့အေလ်ာက္ ဦးေနဝင္းဆီကို သံ ႀကိဳး႐ိုက္ အကူအညီေတာင္းရာကေန အဆက္အသြယ္ရခဲ့ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ၁၉၇၆ မွာ လက္ထပ္လိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီ လက္ထပ္ပြဲက ခပ္႐ိုး႐ိုးသာ ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္း ‘It was not one of those lavish things’ လုိ႔ သူမက ဆိုတယ္။
၁၉၇၆ ဒီဇင္ဘာ ၂၅ ရက္ေန႔ထုတ္ ေၾကးမုံ မ်က္ႏွာဖုံးသတင္း

pho

ဦးေနဝင္းက ဘာေၾကာင့္ ရတနာနတ္မယ္ကို လက္ထပ္ခဲ့သ လဲ၊ ရတနာနတ္မယ္လုိ႔ အသိမ်ားတဲ့ June Rose ကလည္း ဘာေၾကာင့္ ဦးေနဝင္း ရဲ႕ လက္ထပ္ခြင့္ကို လြယ္လြယ္ကူကူ လက္ခံခဲ့သလဲဆိုတာ ကာယကံရွင္မ်ားသာ အေၾကာင္းမွန္ကို သိႏုိင္မယ္ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေဆာင္းပါးေလးထဲက သူမရဲ႕စကား တခ်ဳိ႕ကေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းေနခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။
ဘယ္သူ႔ကိုမွ တိုင္တည္ျခင္း မရွိတဲ့ ေမးခြန္းဆန္ဆန္ အေျဖမ ပါတဲ့ စကားတခ်ဳိ႕က ရည္မွန္းထားတာေတြကို က်မေဆာင္ ရြက္ႏုိင္ခဲ့ သလား၊ တခုုခုၿပီးေျမာက္ခဲ့ သလား တဲ့။
အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွား ေနဟန္ ရွိတဲ့ June Rose ဟာ ေန႔လယ္စာ တည္ခင္းခဲ့တဲ့ ပန္း ကန္ေတြကို ပန္းကန္ေဆးကန္ထဲ အသံျမည္ေအာင္ ထည့္ လုိက္တယ္။ ဝိုင္အစား ဘီယာတလံုးကို ဆြဲယူလိုက္ရင္း “ဗမာလူမ်ဳိးေတြ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ခ်ဳိခ်ဥ္တခုလို တျမံဳ႕ျမံဳ႕နဲ႔ ေျပာေကာင္းေနခဲ့မယ့္ သူ႔ ဇာတ္လမ္း” ကို ရယ္သြမ္းေသြးလိုက္ေသးတယ္။
လူတိုင္းလို ၾကားဖူးခဲ့တဲ့ အေနာက္ႏုိင္ငံရဲ႕ စပိုင္လုပ္လုိ႔ ဦးေနဝင္းက ေမာင္းထုတ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ေကာလာဟလကိုေမးေတာ့ သူမက ရယ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမ ကို ဦးေနဝင္းက ေဆးလိပ္ျပာခြက္နဲ႔ ပစ္ေပါက္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ မႏွစ္ၿမဳိ႕စရာ ျဖစ္ရပ္ကိုေတာ့ သူမက နာနာက်င္က်င္ ဝန္ခံပါတယ္။
ေနာက္တေန႔ ခ်က္ျခင္းပဲ သူမဟာ စင္းလံုးေလယာဥ္တစင္းနဲ႔ ျမန္မာျပည္က ထြက္ခြာလာႏုိင္ခဲ့တယ္။ လက္ထပ္အၿပီး ၅ လ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္တိုေလး အတြင္းမွာပဲ လ်င္လ်င္ ျမန္ျမန္ ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့တဲ့ အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို သူမက Sin of Pride လုိ႔ ဆိုခဲ့ၿပီး သူမကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ လူေတြအတြက္ ဘာမွ မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဘဲ အ႐ွံဳးနဲ႔ သက္သက္ ထြက္ခြာခဲ့ရတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ျပန္ေျပာင္း ဖြင့္ဟခဲ့တယ္။
၅ လတာ ၾကံဳဆံုခဲ့ရတဲ့ ဦးေနဝင္းကိုေတာ့ တကယ့္ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္နဲ႔ အရာရာကို ႀကိဳးကိုင္ ျခယ္လွယ္ႏုိင္သူႀကီး တေယာက္ လုိ႔သာ မွတ္ခ်က္ ျပဳထားတယ္။
“ဦးေနဝင္း နဲ႔ ရက္ ၁ဝဝ” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ဟာ အဲဒီေခတ္ သံတမန္ေလာကမွာ တီးတိုးေရပန္းစားခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီ ေန႔လယ္မွာေတာ့ မိဘဘိုးဘြားေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြကလြဲရင္ အာဏာရွင္ႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေရးဖုိ႔စိတ္ကူး မရွိပါဘူးလုိ႔ သူမက ျငင္းဆိုခဲ့တယ္။

pho

အီတလီမွာ အခ်က္အျပဳတ္ သင္တန္းေက်ာင္း ဖြင့္ထားတ့ဲ ရတနာနတ္မယ္ သုိ႔မဟုတ္ June Rose Bellamy
(ဓာတ္ပုံ – http://www.studiojunebellamy.it/about.html)
လတ္တေလာမွာ အီတာလ်ံနဲ႔ အေရွ႕တိုင္းအစားအစာ အခ်က္အျပဳတ္သင္တန္းေက်ာင္းကို ဖြင့္လွစ္ထားၿပီး မၾကာေသးခင္ႏွစ္ေတြက ေတာ့ သူမရဲ႕ အသက္အစိတ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ေျမးေလးနဲ႔အတူ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္အလည္ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္လုိ႔ ဆိုတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္း က ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ လူမူေရးလုပ္ငန္းတခ်ဳိ႕ တြဲဖက္လုပ္ကိုင္ေနသလို နာဂစ္မုန္တိုင္း ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမွာလည္း ပါဝင္ေဆာင္ ရြက္ေနတဲ့အေၾကာင္း သူမရဲ႕ ဧည့္ခန္းမွာ တခမ္းတနား ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ အျဖဴအမည္း မိသားစုပံုေတြရဲ႕ေဘးက ျမန္မာျပည္ ေက်းရြာ တခုက ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းတခုရဲ႕ ေရာင္စံုဓာတ္ပံုနဲ႔ဆက္စပ္ၾကည့္ရင္း တခ်ိန္က ရတနာနတ္မယ္ဆိုတဲ့ ကေနာင္မင္း ရဲ႕ ျမစ္ေတာ္ အသက္ ၇၇ ႏွစ္ အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးအေၾကာင္း ေတြးေနမိပါတယ္။

http://www.naytthit.net မွကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္ ။ 

ကဗ်ာဆိုတာ

ကဗ်ာဆိုတာ

လူ.စဥ္းစားညဏ္ရဲ.ပဲ့တင္သံ

လူ.ႏွလံုးသား ရဲ. ခုန္လွုပ္သံ

လူ.စိတ္ဓာတ္ရဲ. ၿမည္ဟီးသံ

လူ.ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ရဲ. သီက်ဴးသံ

ကဗ်ာဆိုတာ

ကြ်န္မတုိ. ရဲ. ရုန္းကန္သံပါပဲ

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

မ်က္လွည္.

ေငးေငးေလးၾကည္.တတ္တဲ့

ခ်စ္သူရဲ.မ်က္၀န္းလွည္.စားခ်က္က

ေကာင္းကင္ရဲ.နက္ရွုိင္းမွုထဲမွာ

တည္ရွိေနတဲ့ပေဟဌိမ်ားစြာနဲ. ။  ။

မုိးစက္

အိမ္ေရွ့သစ္ပင္သစ္ရြက္ေတြမွာမိုးစက္ေတြခိုေနတုန္းပဲ

အိပ္မက္ဟာခ်ိဳျမိန္ေနဆဲပဲ ကိုယ့္အတြက္
ပစၥဳပၸန္မွာ တည့္တည့္ၾကီးေနပစ္လိုက္ဖို႔သိပ္ကိုခက္တယ္
သစ္ရြက္ေပၚတြဲခိုေနတဲ့ မိုးေရစက္ေလးေလ်ာက်သြားတယ္
ရုတ္တရက္ ငွက္ကေလးထပ်ံတယ္
ခဏေလးနဲ႔ေန၀င္ျပီး ခဏေလးနဲ႔ပဲ ၾကယ္ေတြေၾကြတယ္.။
ဒီလိုပဲနဲ႔ပဲအနည္ထိုင္ပစ္ရမွာပဲ
တစ္ေယာက္တည္းဆိုတဲ့ေနရာကိုေရာက္သြားတိုင္း အေတြးေတြကိုရပ္လိုက္ရတယ္.။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာကိုဘယ္လိုစာလံုးေပါင္းရပါ့မလဲ..။
တိတ္တိတ္ေလးျမတ္နိုးေနရျခင္းမွာပဲ ျငိမ္းခ်မ္းစြာေသဆံုးခဲ့ပါျပီ
ရႈိက္ရႈိက္ေနခဲ့ရျခင္းခဏမ်ားမွာ..တအိအိျပိဳဆင္းလို႔
တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြဆူညံေနရလို႔
ေရခဲေတာင္ေတြလည္း ေအးခဲေနရျခင္းနဲ႔ပူေလာင္ေနရမွာပါပဲ.။
ခုေတာ့..
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ
မေက်နပ္တာေတြကိုရယ္ေမာပစ္လိုက္ရံု
ကိုယ္ေပၚကမိုးေရစက္ေလးကိုသပ္ခ်လိုက္သလို
မလုိခ်င္တာေတြကို မင္နီတားပစ္လိုက္ဖို႔
ကမ္းေျခမွာရပ္ေနခဲ့စဥ္ခဏကလို
ေလတိုက္တိုင္း ကိုယ့္ဆံပင္ေတြလြင့္၀ဲေနဖို႔
ကိုယ့္မ်က္ေတာင္မွာ တြဲခိုေနတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေလးကို ဖ်တ္ခနဲပုတ္ထုတ္ပစ္ဖို႔
ေမွ်ာ္လင့္ေနရျခင္းဟာ ေမွ်ာ္လင့္ရျခင္းသက္သက္မျဖစ္ေစဖို႔ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း
စိတ္ဟာ
အလွေမြးကန္ထဲကငါးလို
အခန္းက်ဥ္းထဲမွာပဲ တ၀ဲလည္လည္နဲ႔...
အဆင္ေျပတယ္ဆိုတဲ့စကားလံုးသက္သက္ထဲမွာပဲ စိတ္ကိုထိုးေျခပစ္ေနမိတယ္
အဆင္ေျပတယ္..
အဆင္ေျပပါတယ္...။
ကံေကာင္းျခင္းဆိုတာကလည္း အခြံခြာရခက္တဲ့သစ္သီးတစ္လံုးလိုပဲ
တပ္မက္ျခင္းသက္သက္နဲ႔သာေငးေမာရင္း
ဘ၀ဟာ..အရြယ္မတိုင္ခင္ ရင့္မွည့္ေပးလိုက္ရပါတယ္..။



စိမ္းျမလင္းသစ္